|
|
|
|
| |
|
HANTEK EDEBİYAT DERGİSİ
|
ÖNSÖZ
Düşündük ki,
Hayatı kucaklarken, bir sürü hayat da kucaklıyor bizi. Karşılıklı kucaklaşırken, kah acıtıyor canımız kah mutluluklar doğuyor yüzümüzde. Eşitsizliğe dayalı bizim ilişkimiz. Az umut verip çok mutluluk istiyoruz ya da çok mutluluk verip daha çok acıyı kabul edebiliyoruz. Bazen de karar vermek uğruna kararsızlıkla savaşabiliyoruz. Doluya koyuyorsun almıyor, boşa koyuyorsun dolmuyor lakin bir gerçek var ki doluyor bunlarla hayatımız.
Düşündük ki,
Nefes alınan her an zamanı oluştururken, zamana bırakıyoruz çoğu şeyi. Ölenlere ağlıyor, ağlayanlara acıyor, acıyanlara kızıyoruz. Labirenti oluştururken yavaş yavaş kaybediyoruz yolumuzu. Krizin içinde kriz geçiyor sonra kriz geçirenleri sakinleştirmeye çalışıyoruz. Öyle bir krizdir ki bu, çoğunluğun içinde kaybolduğumuza seviniyoruz. Karışık dünyanın karışık
Ruhuna sahip olduğumuzdan karışıyoruz.
Düşündük ki,
Sevdalandığımızda belki dağları delemiyoruz. Lokman Hekim gibi ölüme çare bulamıyoruz. Fakat yüreğimizin silahını (kalemimizi) bizim için kullanıyoruz. Hayatın küçük karelerini yakalıyoruz kelimelerde. Bu yüzden düşündük ki;
İyi ki düşünüyoruz.
GÜLŞAH ÇAMER
20.01.2009
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
