|
|
|
|
| |
|
HANTEK EDEBİYAT DERGİSİ
|
|
MUŞUM
Bir avuç topraktan kocaman bir beden olmuşum,
Hiç göremediğim Rab tarafından canla doldurulmuşum,
Cehennemde olsa sonsuzluğu dilemişim...
Dünya denen kaosun ortasına düşmüşüm,
Yağmur damlası iken, kire karışmışım
Ayazda kalmış donmuşum...
Çocukluğun saflığını bir aşkla kurban etmişim,
Bir anda büyümüş, acıdan büzülmüşüm...
Umut olmuşum, sevgi olmuşum, öfke olmuşum,
Bir çığ gibi önüme çıkanı devirir,
ardından saatlerce ağlar olmuşum...
Ufacık bir tomurcukken, çiçekler açar olmuş
ardından ölümüne kurumuşum...
Anlamışım,
Dünya denen fırına pişmeye bırakılan ufacık bir hammışım...
Bilmişim,
Önce ısınmalıymışım,
Arından yanmalıymışım,
En sonunda da ölümü tadarak uyanmalıymışım...
Didem KARŞILAN
|
|
ZAGNOS
Sus bağla diline
Ağıt ekle türküne
Kanatma artık cevaba mecbur sorularını Zagnos
Ne sevda hançeri, nefes nefes koşmalarımdan geçiren
Ne de yüzüme benzemeyen memleket sevgisi, uyanışa el veren
Kırık oyuncaklarım, cebimde yaşım, kendimden kaçışım
Terk edilmiş bir öfkenin, ağlak koynuna bıraktım yaşamı
Kahırsız biçtim siyahı bedenime, aklama rengimi
Bırak!
Dilini bilmediğim türkünün ağıtında toprak kokayım.
Öç değil, sona dokunabilmenin onurudur intihar.
Sanrısız yokluğun tayini, övünce çıkar adımı.
Kaçıncı akıl yolu, çıkmazda pes suskunu
Ye/ter içinde küfürle doğurtulmadım elbet
Dilime acı biber sürecekleri hangi küfrü yakıştırayım,
Anlamsız bir tarihe
Kızıl nisan seheri anamı da beni de ağlattı Zagnos
Seçimsiz öldü gece kelebeği, camdan duvarında ışığa sevdalı…
Yazgısı yok
Bu an’ı ben seçtim/geçtim kahvenin de acısından.
Hadi alkışlar yağdır övüncüme,
Değmeyecek aksanı bozuk ahların, hiçliğin piçliğine
“Kollarını iki yana açıp
Kendini boşluğa bıraktığında,
Kimsenin seni tutmayacağını bilmektir özgürlük…
Ve sevmek tutsaklıktır sevilmek gibi…”
Seher ERSOY
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
